مکانیسم‌های دفاعی فرآیندهای شناختی خودکاری هستند که از افراد در برابر اضطراب، ادراک خطرها یا عوامل تنیدگی‌زا حمایت می‌کنند و واسطه بین واکنش در برابر تعارض‌های هیجانی با عوامل تنیدگی‌زای درونی و بیرونی هستند. از لحاظ مفهومی و عملی، مکانیزم‌های دفاعی به گروه‌های متفاوتی تقسیم می‌شوند که با سطح کنش‌وری دفاعی مرتبط‌اند. مکانیسم‌های دفاعی به دلیل اهمیت ویژه‌ای که در مفهوم پردازی اختلال‌های روانی و درمان آن‌ها از دیدگاه روان‌پویشی دارند، مورد توجه بالینی و پژوهشی خاص قرار گرفته‌اند. بر اساس رویکرد روان تحلیل‌گری افراد در مواجهه با تنیدگی از سبک‌های دفاعی مشخصی استفاده می‌کنند که این سبک‌ها بر اساس میزان پختگی به سه گروه رشدیافته، رشدنایافته، و روان‌آزرده تقسیم می‌شوند و هریک از این سبک‌ها شامل مکانیسم‌های دفاعی ویژه‌ای هستند. مشخص شده است که در افراد مبتلا به اختلال‌های روانی، سبک دفاعی رشد نایافته و غیرانطباقی و در جمعیت غیربالینی سبک دفاعی به مراتب رشدیافته‌تر است. معرفی پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ)

پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ) در سال ۱۹۹۳ توسط اندروز و همکارانش تدوین شد. این پرسشنامه دارای ۴۰ عبارت است که در یک طیف ۹ درجه‌ای از کاملاً مخالفم تا کاملاً موافقم نمره‌گذاری می‌شود. پرسشنامه سبک های دفاعی (DSQ) شامل ۲۰ مکانیزم دفاعی است که به ۳ سبک دفاعی رشدنایافته، رشدیافته و روان آزرده تقسیم می‌شوند.